ΚΛΑΣΙΚΗ ΠΡΟΣΘΕΤΙΚΗ
Η κλασική προσθετική περιλαμβάνει:
1.Στεφάνες και γέφυρες μεταλλοπορσελάνης, οι γέφυρες αποτελούνται από δυο στεφάνες και ενδιάμεσα όπως αναφέραμε και στην αισθητική οδοντιατρική και χρειάζεται να τροχιστούν (να μικρύνουν σε διαστάσεις) τα δύο ακριανά δόντια που θα στηρίξουν την γέφυρα (δηλαδή τα ενδιάμεσα δόντια).Οι στεφάνες καλύπτουν ολόκληρο το δόντι αφού τροχιστή και μικρύνει σε διαστάσεις. Μετά το τρόχισμα των δοντιών παίρνονται αποτυπώματα (μέτρα) και στέλνονται στο εργαστήριο όπου και κατασκευάζεται η γέφυρα ή η στεφάνη, αν χρειασθεί γίνονται κάποιες πρόβες με τον μεταλλικό σκελετό και την πορσελάνη χωρίς να είναι γυαλισμένη και τέλος έρχονται στο ιατρείο όπου και συγκολούνται στο στόμα του ασθενούς. Μπορούν να κατασκευαστούν και από άλλα υλικά όπως ακρυλικό, gradia, και άλλα υλικά.
2. Μερικές οδοντοστοιχίες οι οποίες είναι κινητές προσθέσεις (μπαίνουν και βγαίνουν από το στόμα) και αντικαθιστούν κάποια δόντια που λείπουν από το στόμα δεν ενδείκνυται όταν λείπουν όλα τα δόντια. Θα τις φανταστούμε σαν μασέλες που αντικαθιστούν κάποια δόντια που λείπουν, στερεώνονται στα εναπομείναντα δόντια με άγκιστρα (συρματάκια) και έχουν έναν μεταλλικό σκελετό. Παίρνουμε αποτυπώματα του στόματος τα στέλνουμε στο εργαστήριο όπου και κατασκευάζεται η μερική οδοντοστοιχία σε πρόχειρη μορφή ώστε να γίνουν κάποιες πρόβες και μετρήσεις στο ιατρείο και έρχονται μετά από αυτές τελειωμένες στο ιατρείο όπου και τοποθετούνται στο στόμα του ασθενούς. Χρησιμοποιούνται διάφορα υλικά για την κατασκευή τους όπου μπορούμε να αποφύγουμε τα συρμάτινα άγκιστρα και να είναι πιο αισθητικές, και να μην έχουμε μέταλλα. Υπάρχουν και οι μερικές οδοντοστοιχίες με συνδέσμους ακριβείας, τηλεσκοπικές και άλλες μορφές όπου είναι πιο πολύπλοκες στην κατασκευή και έχουν το πλεονέκτημα να κουμπώνουν πάνω στα δόντια, αφού οι σύνδεσμοι ακριβείας κουμπώνουν ο ένας με τον άλλο σαν να έχουμε κόπιτσες και βέβαια αποφεύγονται τα άγκιστρα.
3. Ολικές οδοντοστοιχίες (μασέλες) είναι γνωστές, χρησιμοποιούνται όταν λείπουν όλα μας τα δόντια. Παίρνουμε αποτυπώματα (μέτρα) τα στέλνουμε στο εργαστήριο κατασκευάζονται στην αρχή πρόχειρα για να γίνουν κάποιες μετρήσεις και πρόβες όπως και στις μερικές οδοντοστοιχίες και κατόπιν έρχονται τελειωμένες στο ιατρείο όπου και τοποθετούνται στο στόμα του ασθενούς, δίνονται οδηγίες από τον γιατρό σχετικά με αυτές και επανέρχεται ο ασθενής στον ιατρό όποτε του πει για να του τις ρυθμίσει ,να τις τροχίσει δηλαδή εκεί που χρειάζεται για να μην του χτυπάνε τα ούλα και τους ιστούς που αυτή εδράζει.
Η κλασική προσθετική περιλαμβάνει:
1.Στεφάνες και γέφυρες μεταλλοπορσελάνης, οι γέφυρες αποτελούνται από δυο στεφάνες και ενδιάμεσα όπως αναφέραμε και στην αισθητική οδοντιατρική και χρειάζεται να τροχιστούν (να μικρύνουν σε διαστάσεις) τα δύο ακριανά δόντια που θα στηρίξουν την γέφυρα (δηλαδή τα ενδιάμεσα δόντια).Οι στεφάνες καλύπτουν ολόκληρο το δόντι αφού τροχιστή και μικρύνει σε διαστάσεις. Μετά το τρόχισμα των δοντιών παίρνονται αποτυπώματα (μέτρα) και στέλνονται στο εργαστήριο όπου και κατασκευάζεται η γέφυρα ή η στεφάνη, αν χρειασθεί γίνονται κάποιες πρόβες με τον μεταλλικό σκελετό και την πορσελάνη χωρίς να είναι γυαλισμένη και τέλος έρχονται στο ιατρείο όπου και συγκολούνται στο στόμα του ασθενούς. Μπορούν να κατασκευαστούν και από άλλα υλικά όπως ακρυλικό, gradia, και άλλα υλικά.
2. Μερικές οδοντοστοιχίες οι οποίες είναι κινητές προσθέσεις (μπαίνουν και βγαίνουν από το στόμα) και αντικαθιστούν κάποια δόντια που λείπουν από το στόμα δεν ενδείκνυται όταν λείπουν όλα τα δόντια. Θα τις φανταστούμε σαν μασέλες που αντικαθιστούν κάποια δόντια που λείπουν, στερεώνονται στα εναπομείναντα δόντια με άγκιστρα (συρματάκια) και έχουν έναν μεταλλικό σκελετό. Παίρνουμε αποτυπώματα του στόματος τα στέλνουμε στο εργαστήριο όπου και κατασκευάζεται η μερική οδοντοστοιχία σε πρόχειρη μορφή ώστε να γίνουν κάποιες πρόβες και μετρήσεις στο ιατρείο και έρχονται μετά από αυτές τελειωμένες στο ιατρείο όπου και τοποθετούνται στο στόμα του ασθενούς. Χρησιμοποιούνται διάφορα υλικά για την κατασκευή τους όπου μπορούμε να αποφύγουμε τα συρμάτινα άγκιστρα και να είναι πιο αισθητικές, και να μην έχουμε μέταλλα. Υπάρχουν και οι μερικές οδοντοστοιχίες με συνδέσμους ακριβείας, τηλεσκοπικές και άλλες μορφές όπου είναι πιο πολύπλοκες στην κατασκευή και έχουν το πλεονέκτημα να κουμπώνουν πάνω στα δόντια, αφού οι σύνδεσμοι ακριβείας κουμπώνουν ο ένας με τον άλλο σαν να έχουμε κόπιτσες και βέβαια αποφεύγονται τα άγκιστρα.
3. Ολικές οδοντοστοιχίες (μασέλες) είναι γνωστές, χρησιμοποιούνται όταν λείπουν όλα μας τα δόντια. Παίρνουμε αποτυπώματα (μέτρα) τα στέλνουμε στο εργαστήριο κατασκευάζονται στην αρχή πρόχειρα για να γίνουν κάποιες μετρήσεις και πρόβες όπως και στις μερικές οδοντοστοιχίες και κατόπιν έρχονται τελειωμένες στο ιατρείο όπου και τοποθετούνται στο στόμα του ασθενούς, δίνονται οδηγίες από τον γιατρό σχετικά με αυτές και επανέρχεται ο ασθενής στον ιατρό όποτε του πει για να του τις ρυθμίσει ,να τις τροχίσει δηλαδή εκεί που χρειάζεται για να μην του χτυπάνε τα ούλα και τους ιστούς που αυτή εδράζει.